Zeven jaar was ik. Iedere vrijdag ging ik naar pianoles. Als ik thuiskwam, dan had mijn vader altijd te veel gedronken. Ik wist maar een ding zeker: dat ik wist wat ik aan zou treffen. Doodsbang was ik.

Ik hield van pianospelen. Maar ik liet de hele week mijn pianoboeken in mijn tas. Ik pakte ze er liever niet uit en ik oefende nauwelijks, omdat ze me eraan herinnerden hoe bang ik was om thuis te komen. Iedere vrijdag opnieuw.

Ik geef nu zo’n 20 jaar trainingen en ik coach. Ik specialiseerde thema’s rondom agressie en geweld. Dat was natuurlijk geen toeval. Het meisje van toen leerde precies wat ze moest doen om escalatie te voorkomen. En als geen ander weet ik hoe ontwrichtend onveiligheid kan zijn. Thuis en op de werkvloer.

De thema’s grensoverschrijding -in iedere denkbare vorm- agressie en onveiligheid hebben altijd mijn hart gehad. En dat zal ook altijd zo blijven.

En er is in die 20 jaar ook veel veranderd in hoe ik naar deze thema’s kijk en wat ik er anderen over leer. Toen ik net begon, leerde ik mensen vooral hoe ze op veilige afstand konden blijven van agressie. Ik leerde ze hoe ze hun grenzen stevig konden bewaken. Zodat ze niet zo bang hoefden te zijn, als ik ooit was.

Met het in de diepte leren kennen van mijn eigen angst, kwam daar een andere beweging in. Nu gaat het in mijn trainingen en individuele begeleiding veel meer over in verbinding kunnen zijn en een ander te ontmoeten óp de grens, dan over afstand bewaren. Het gaat veel meer over je eigen angst leren dragen en hanteren, dan over het koste wat kost veilig houden. En over hoe het spannend mag worden, in plaats van weg te bewegen van de spanning.

Deze beweging vroeg ook om een nieuwe naam. BijSijn. En een nieuw aanbod van trainingen, passend bij de ontwikkeling die ik zelf heb doorgemaakt in de afgelopen 20 jaar.

Mijn nieuwe website was al een tijdje klaar. Maar net zoals de pianoboeken ooit in mijn tas bleven zitten, heb ik ook lang gewacht met naar buiten komen met mijn nieuwe naam en website. Zo’n hele jonge beweging gaat nooit helemaal over.

Maar we kunnen er wel in herkansen. Dus hier ben ik. Met BijSijn. Ik haal mijn website uit mijn tas. Net als ik dat tegenwoordig ook kan doen met mijn pianoboeken. En ik speel weer. Het liefst klassiek.